Ard en Keessie ‘zetten’ mij op het ijs

Renkummer Harm Smit schaatst naar WK-brons

RENKUM Schaatsminnend Nederland was de afgelopen weken weer in de ban van de diverse kampioenschappen en World Cups. Er werd gestreden om plaatsing, medailles en persoonlijke records. De namen en prestaties van Jutta Leerdam, Femke Kok, Irene Schouten, Joy Beune, en Patrick Roest beheersten de krantenkoppen. In al dat ‘schaatsgeweld’ sneeuwde het feit, dat er ook en dat zelfs in Nederland, om nog meer schaatstitels werd gestreden, onder. In Enschede vond onlangs namelijk het WK Masters Allround 2024 plaats. Renkummer Harm Smit (65) mocht daar het podium beklimmen om zijn fraaie bronzen medaille in ontvangst te nemen. Met zijn medaille binnen handbereik blikt hij terug op het WK, maar vertelt vooral bevlogen hoe ‘gaaf’ schaatsen voor hem is.

 door Dick Martens

MEDAILLES Bij binnenkomst in zijn woonkamer liggen de schaatsen nog prominent in het zicht en ook de medailles die hij al eerder won, evenals een drietal Elfstedenkruisjes, vallen direct op. En nadat de koffie is geserveerd is volgt er een schaatsmonoloog die zijn weerga niet kent. In een tempo, dat zich het beste kenmerkt als de schaatsmijl, de 1500 meter, het koningsnummer van het langebaanschaatsen. Eén lange sprint naar de finish. ,,Het was een mooi schaatsjaar”, glundert de schaatsliefhebber pur sang, terugblikkend. 

OUTSIDER ,,Ik was begin februari, in Groningen, al Nederlands kampioen bij de Masters geworden (Iedereen boven de 40 jaar is een master. De masters zijn onderverdeeld in drie leeftijdswedstrijdcategorieën, te weten 40+, 50+ en 60+, DM), dat vond ik al bijzonder. Ik reed daar een bijzonder goede 3 kilometer en was ‘ineens’ de onverwachte outsider. Ook in Enschede wilde ik die prestatie natuurlijk herhalen. Ik reed ook nu weer goed, maar was niet helemaal tevreden. Mijn coach zei ook: ‘Je wilde te graag’. Maar ik stond uiteindelijk wel op dat podium.”

TROTS Zijn brede glimlach ‘verraadt’ zeker ook zijn trots. Smit, in het dagelijks leven biologieleraar aan het Thomas a Kempis College, schaatst eigenlijk zijn hele leven al. En over hoe die liefde is ontstaan is hij duidelijk: ‘Ard en Keessie’, verwijzend naar de Nederlandse schaatsiconen van weleer, Ard Schenk en Kees Verkerk. ,,IJs heeft mij altijd al gefascineerd.” 

Direct diept hij een mooie anekdote uit zijn jeugd op. ,,Ik was een jaar of vier, er lag ijs op de sloten en vaarten rondom de plaats waar ik toen woonde, Leidschendam. Op een gegeven moment was mijn moeder mij kwijt. Mijn buren hadden mij gezien en vertelden mijn moeder, dat ik daar naar het schaatsenrijden aan het kijken was. Al snel kreeg ik mijn eerste schaatsen van mijn opa. Schaatsen hoorde volgens hem bij de opvoeding.” 

MET EEN GLIMLACH Die boodschap werd ter harte genomen en nog altijd is Smit in de ban van het ijs. Hij schaatste door heel Europa, marathons en op ‘de lange baan’. ,,Al snel, toen ik hier kwam wonen, ook bij STW in Wageningen, waar ik ook trainingen verzorg. Ik sta nog altijd wekelijks op het ijs. En dat doe ik nog altijd met een glimlach.”