De eerste palen? Een geluksmoment!

Linn en Kevin Ols-meijer zijn blij met herbouw Stal Doorwerth

DOORWERTH ‘8 juni 2020’ is voor Linn en Kevin Olsmeijer niet zomaar een datum. Op die dag sloegen plotseling metershoge vlammen uit het grote paardenverblijf van ‘hun’ Stal Doorwerth. Het imposante gebouw werd volledig in de as gelegd. De oorzaak was broei in het hooi. Een geluk bij een ongeluk was, dat het bij materiële schade bleef en de 25 gestalde paarden tijdig uit hun brandende verblijf konden worden bevrijd. Wat volgde was een lange periode van schadeafwikkeling, aanvragen van vergunningen, bodemonderzoek en vooral wachten, te lang wachten. Maar inmiddels staat het nieuwe verblijf er, genieten de paarden weer in hun nieuwe verblijf en kijken ook Kevin (43) en Linn (42) Olsmeijer weer met veel vertrouwen richting de toekomst.

Dick Martens

Tijdens de rondgang door het nieuwe onderkomen spreekt Kevin opgelucht over het feit, dat de paarden weer in hun nieuwe boxen staan. ,,Ze komen hier echt tot rust, kunnen als ze dat willen lekker naar buiten kijken. Ook bevat het gebouw zadelkamers en worden er logeerruimtes in gemaakt. Daar huisvesten we medewerkers  en ook mensen die hier met hun paard willen komen trainen. Eerst hebben we ervoor gezorgd, dat de paarden terug in hun eigen verblijf konden.” Ook zijn vrouw Linn is blij dat het nieuwe gebouw er eindelijk staat. ,,Het moment, dat de eerste palen de grond ingingen was echt een geluksmoment. Het wachten duurde zo lang, om moedeloos van te worden.”

De eerste schop ging uiteindelijk pas in september 2021 de grond in. ,,Een jaar en drie maanden later dus”, vervolgt Kevin, die zijn Linn ontmoette toen hij als lid van de Nederlandse springruiterselectie aan een toernooi deelnam, waar zijn huidige echtgenote als lid van het Zweedse team ook aan deelnam. (‘Daarna kwam ze in 2000 hier naar Doorwerth om een half jaar te komen trainen en is ze gelukkig niet meer weggegaan’.) ,,Maar dat was alleen maar grondwerk. Je zag heel veel zand en een enorm gat. Vanaf 8 november werden vervolgens de contouren zichtbaar en toen op 17 december het dak erop geplaatst werd begon het steeds meer op paardenstallen te lijken. De eerste paarden konden er half februari in. Nu gaan we stapje voor stapje verder met de verdere afwerking, van de logeerverblijven en ook van de bestrating eromheen. We hebben dus nog voldoende ‘te hobbyen’. Het heeft ook te maken met het financiële plaatje, we kregen geld van de verzekering terug, maar dat dekt de nieuwe investeringen niet volledig. Maar we zijn nu vooral blij, dat we ook richting de toekomst verder kunnen.” Die toekomst is en blijft het trainen en verkopen van toppaarden. Het is een mooi vak. Zelf rij ik nog wekelijks wedstrijden en inmiddels rijden ook mijn dochters al wedstrijden en hebben de paardensport ook al omarmd. Of ze het straks van ons willen overnemen is afwachten. Belangrijk nu is, dat wij Stal Doorwerth lekker blijven runnen en toppaarden blijven trainen en kunnen afleveren. Daar gaan we voor, gelukkig ook weer met een spiksplinternieuw en prachtig onderkomen voor onze paarden.”